16/10/2019
Veel te vertellen!
Het laatste berichtje dateert alweer van februari dit jaar… Dat wil zeggen: ofwel hadden we niks te vertellen, ofwel hadden we het te druk om wat te vertellen, ofwel hadden we geen zin om iets te vertellen, … Het zal een combinatie geweest zijn van alles wat denk ik…
Ik kan me niet herinneren wat er allemaal is gebeurd dit jaar… dus een heel gedetailleerd verslag zal het niet zijn…
Wat kan ik jullie ondertussen vertellen over Jensen… Zoals iedereen wel weet was hij gestart met revalideren en dat blijft doorgaan… Hij is in september weer naar school getrokken in combinatie met revalidatie, huiswerk, rusten, … Het is veel voor hem, maar hij doet zijn best. Af en toe laat hij zijn oren hangen en haalt hij het bloed vanonder onze nagels uit, maar dat hoort er dan maar bij… Hij doet zijn schooljaar over en na 1,5 maand begint het ons wel te dagen dat het voor hem wel eens te moeilijk zou kunnen zijn en dat heroriënteren misschien ook nog voor de deur staat…
De anderen hebben hun schooljaar vorig jaar netjes afgerond en dit jaar weer vol goede moed aangevangen… Na 1 week was het allemaal weer saai en slechte leraren, stomme lessen, te veel huiswerk, … Dus dat zit snor!
Wij hebben dit jaar enorm hard gewerkt in onze chambres d’hôtes (eigenlijk zijn we nog steeds bezig…) en we vinden het nog steeds leuk, uitdagend, verrijkend, soms vermoeiend, … maar het blijft écht plezant!!! We mochten dit jaar weer meer gasten ontvangen dan vorig jaar en we werken eraan dat die trend zich netjes kan verderzetten…
Wim is in september bij een ander bedrijf kunnen starten om ook schoolvervoer te doen. Dus dat principe is hetzelfde gebleven… hij werkt ’s morgens en ’s namiddags een aantal uurtjes en tussendoor is hij thuis om hier de boel mee te runnen! Dat kunnen we wel gewoon worden…
Plannen voor volgend jaar…
We gaan onze Pilgrim kamer (kamer waar 2 aparte bedden geplaatst kunnen worden) een beetje aanpassen… Er wordt net zoals in de andere kamer boven een nette tussenwand geplaatst zodat de badkamer echt helemaal gescheiden is van het slaapgedeelte… Ook onze nachthal boven moet eigenlijk nog afgewerkt worden, dus dat gaan we dan maar ineens aanpakken.
Buiten wordt vanalles in gereedheid gebracht om een degelijk houtkot te maken en we hopen tegen de zomer die komt om een paadje te hebben gecreëerd om op ons eigen “domein” naar de rivier te kunnen wandelen… Als het weer een beetje wil meezitten, zou dat allemaal mogelijk moeten zijn…
Volgend jaar “2020” zijn we ook al 5 jaar geopend als chambres d’hôtes! Dat gaan we vieren… we geven zelfs iets weg… Maar meer daarover een volgende keer!
België…
We zijn dit jaar ook een paar keer over en weer naar dat kleine landje getrokken.
De eerste keer was begin februari, jammer genoeg niet voor een leuk feest, maar voor de allerlaatste groet aan ons moemoe… Zelfs al had ze een gezegende leeftijd en ging ze de laatste tijd wat achteruit… je geeft ze toch niet graag af hè… Dankbaar voor alle mooie momenten die we nu in ons hart mogen koesteren, hebben we afscheid genomen van “os moe”… Er gaat hier gene dag voorbij of ze flitst wel eens door mijn gedachten en maar goed ook!
Daarna mochten we gaan mee genieten van een communiefeest. Jaja, mijn metekindje deed haar eerste communie al! Wat vliegt de tijd toch… We plakten er een paar dagen westkust aan om ons mannen kennis te laten maken met de geschiedenis rond de eerste WO in België. We bezochten kerkhoven, gingen fietsen, hadden platte band, genoten van mooi weer, bezochten Brugge, gingen Belgische frietjes eten, de Menepoort met de Last Post stond ook op de agenda, … Enfin, het was een welgekome verademing! Daarna feest! Gezellig, lekker eten, plezant, … alles wat een feestje moet hebben he!
In augustus trok Wim even snel over en weer naar België. De peetkindjes terug naar huis brengen nadat zij hier een weekje zonder mama en papa mochten doorbrengen en daarna Amélie terug naar huis brengen. Zij genoot van een weekje bij moet en voke en daarna een weekje musicalstage.... Dat het er leuk was konden we vernemen nadat ze honderduit had verteld over alles en ze er snel achatna zei dat ze al had afgesproken met de anderen van de groep dat ze volgend jaar weer zouden inschrijven. Voila, we weten weer waar we voor moeten gaan werken...
En dan zal de laatste keer dit jaar rond Kerstmis zijn natuurlijk… Maar zover zijn we nog niet hè, eerst nog wat genieten van de prachtige herfst hier!
Dat was een zeer beknopt overzicht van ons jaar… zeeeeeeeer beknopt..