Beste wensen!
Wij willen iedereen een heel mooi 2019 wensen, vooral eentje met een goede gezondheid! Wij werden vorig jaar nog maar eens met de neus op de feiten gedrukt dat dat het kostbaarste bezit is… een goede gezondheid.
Deze zomer werd er weer heel hard gewerkt in onze chambres d’hôtes! We ontvingen weer ongelooflijk toffe mensen, voor 1 nachtje of voor een beetje of veel meer! En elke keer hebben we er weer van genoten.
Wim was dit jaar ook redelijk wat thuis ivm met zijn gezondheid en hij kreeg aangepast werk. Uiteindelijk is hij in september toch nog van job veranderd, maar als de baas niet correct betaald… dus na 2 maanden was dat ook gedaan!
De kinderen begonnen in september ook aan een nieuw hoofdstuk. Jensen en Amélie vertrokken naar het lycée en gingen op internaat. Een hele aanpassing voor hen, maar ook voor ons… Tijmen vertrok met een nieuwe boekentas naar het Collège, hij was er klaar voor om bij de “groten” te horen. Siebren was de enige die geen spectaculaire verandering moest doorworstelen. Ze hebben zich allemaal heel snel gesetteld, aangepast en ingewerkt! Amélie geniet zo van haar vrijheid dat ze zelfs in het weekend niet meer zo graag naar huis komt… Jensen vond zijn draai in het internaat niet direct, maar na 2 maanden doorbijten, had hij het ritme te pakken en begon hij het zelfs leuk te vinden…. Maar ja… dat veranderde snel toen we slecht nieuws kregen…
Jensen was al lange tijd niet 100%, hij moest geregeld overgeven, at niet meer zoals je van een tiener in volle groei zou verwachten, viel dus ook af,… We trokken van dokter naar dokter, van het ene onderzoek en bloed prikken naar het volgende… Uiteindelijk werd er een MRI genomen waar er een tumor werd vastgesteld… F***!!! Je leest dat zo vaak in de boekskes, je hoort het wel eens en dan is het bij je eigen kind… Plots scheen de zon niet meer in onze mooie vallei, alleen donkere wolken pakten zich dreigend samen en we hoopten dat er geen storm met ernstige stormschade het eindresultaat zou zijn. Dat is het enige dat je op dat moment kan doen… hopen. Hopen dat je een bekwame chirurg hebt die die tumor kan verwijderen, hopen dat er geen complicaties optreden, hopen dat de tumor niet kwaadaardig is, hopen dat de moraal oké blijft, hopen dat we dat als familie kunnen dragen, hopen dat het gezin sterk genoeg is om mekaar te steunen als het wat moeilijk gaat, … hopen dat we niet nog eens een kind verliezen. Er spookt vanalles door je hoofd… We waren ons al snel bewust van het feit dat doemdenken nergens goed voor is. Negatief denken, trekt alleen maar negativiteit aan… we moesten sterk zijn voor de kinderen en vooral voor Jensen. Voor hem zou het het zwaarst worden!
29 november was het de dag van de operatie… zenuwen en stress want je laat je kind achter in de handen van iemand die daar staat te zwaaien met messen, naalden, allerlei rare machines ed. Na 4 uur kregen we het nieuws dat de operatie was geslaagd en dat ze zo goed als alles hadden kunnen wegnemen. Nog eventjes geduld en we mochten bij hem… opluchting!
Daarna volgden een paar weken van pijn, afzien, verdriet, hoop, vooruitgang, verschieten, kaartjes, moed, opoffering, steun, af en toe een glimlach, verbetering,… Jensen ging vooruit met hele kleine stapjes, we konden van Toulouse naar Limoges komen, daarna een weekendje naar huis, nog even terug naar het ziekenhuis en dan… naar België voor de Kerstperiode! Daar heeft hij voor gevochten, gewerkt, afgezien,… dat was zijn mooiste kerstgeschenk: naar België, naar de familie… !!! We genoten met volle teugen!
Nu zijn we terug in onze vallei, de zon schijnt terug een beetje, de donkere wolken zijn weg. Het heeft gestormd en er zal misschien wat schade zijn, maar we gaan door en gaan proberen alles te herstellen, stapje voor stapje!
Vanaf 7 januari gaan we hier allemaal weer een normaal ritme opnemen, Amélie op internaat tussen haar berg vrienden en vriendinnen, Siebren en Tijmen op school in dat kleine vertrouwde stadje Corrèze, Jensen gaat revalideren in een centrum in Tulle, Wim gaat weer werk zoeken en ik ga me weer smijten voor de chambres!
2018 eindigde in mineur, laat 2019 maar eindigen op een geweldig orgelpunt waar we het hele jaar naartoe mogen werken!
